Moje życie jako...

Wielu z was sobie pomyśli: sama tego chciałaś, to twój wybór,  tak, łatwo kogoś oceniać nie znajać jego całej historii. Jest wiosna. Z oknem piękna, słoneczna pogoda a ja leżę chora  i  tak obie myślę, czy moje życie jest coś jeszcze warte, czy ja jako człowiek coś jeszcze znaczę ? Nie wiem, bo co jest życie warte bez rodziny, życie w kłamstwie, bez przyszłości ...

20 lat pracowałam uczciwie i bardzo ciężko, Byłam osobą lubianą i szanowaną, myślałam ze w tej pracy dotrwam do emerytury, jednak pewnego dnia wypadek w pracy zmienił to wszystko. Uległam wypadkowi w pracy i niestety zostałam zwolniona pnieważ nie dostałam zdolności do pracy. Nie poddałam się jednak, będąc na kuroniówce, chodziłam na wszystkie mozliwe kursy, nie marnowałam czasu. Wysyłałam dziesiatki cv, jeżdziłam, dzwoniłam i nic. Albo za stara, albo przeszkodą nieukończone studia, albo coś innego. Codziennie przegladałam oferty pracy i pewnego pięknego, słonecznego dnia dostaję ofertę pracy, opieka nad starszymi chorymi osobami. Kwalifikacje mam tzn, doswiadczenie, prawo jazdy, samochód. Jadę 50 km z nadzieją na lepsze jutro i z myślę że jak podejmę pracę to zacznę spłacać długi finansowe. Dzień w któym zaczęłam tę pracę okazał się początkiem mojego koszmaru któy trwa do dzisiaj...

Dopadła mnie paskudna grypa i od tygodnia leżę w łóżku. Mam więc czas na przemyślenia i podsumowanie dotychczasowego mojego życia. Postanowiłam założyć bloga w formie pamietnika. Nigdy nie pisałam pamiętnika bo mam brzydki charakter pisma.. Nic w życiu nie osiagnęłam a  5 lat temu zostałąm prostytutką...

Przegrałam swoje życie.Nikt i nic już tego nie zmieni. Zawsze pozostanę prostytutką, nie da się tego wymazać z pamięci. Od 5 lat żyję tylko w kłamstwie, rodzina, znajomi nie wiedzą co robię. Brakuje mi normalnego życia, bliskich, nie mam mozliwości patrzenia jak dorastają moje wnuki. Tak bym chciałą zapewnić im lepszą przyszłość, a co ja mogę im dać ? babcia prostytutka , sama walczę o przetrwanie. Moje marne życie, nic nie warte.

Dopiero się uczę, poznaję bloga, więc dlatego  wiele moich przemyśeń się nie zapisało.